امضاهای طلایی سینمای ایران یک سال دیگر زیر سایه فقدان شفافیت

با وجود برنامه‌های اعلام شده، هنوز فرآیند و ضوابط در زمینه صدور مجوزها و حمایت‌های سازمان سینمایی شفاف نیست و با توجه به عدم شفافیت، امضاهای طلایی همچنان ظرفیت بالقوه رانت را دارند؛ مطالبه‌ای معوق که حتی در ایام باقی از سال جاری نیز با صدور دستورالعمل‌هایی و شفاف سازی نظام‌های تصمیم‌گیری در سینما به عنوان مهم‌ترین عرصه فرهنگی و هنر کشور، قابل تحقق و الگوسازی برای سایر بخش‌های فرهنگی است.

به گزارش «تابناک»؛ «افشای اسناد مالی صرفا مقدمه شفافیت است و اوج شفافیت، پیش‌بینی‌پذیری حاصل می‌کند. به این معنا که یک دستگاه ضوابط خود را اعلام می‌کند و یک فرد با مطالعه این ضوابط و بدون مراجعه باید بداند آیا حمایتی شامل حالش می‌شود یا خیر. از طرفی باید فرمول محاسبه حمایت هم اعلام شده باشد تا فرد در خانه و با ماشین حساب بتواند میزان مبلغ حمایتی که به او تعلق می‌گیرد را حساب کند. و بعد هم که فهرست حمایت‌ها منتشر شد، افراد ببینند که همه چیز طبق محاسبات خودشان بوده است.» این برشی از موضع‌گیری حسین انتظامی در نخستین روزهای بهمن 1397 است.

دستیار ارشد وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و رئیس سازمان سینمایی کنونی و سرپرست وقت همین سازمان، در این گفت‌وگوی تلویزیونی بر روی نقاط کلیدی شفاف سازی دست گذاشته بود و از قضا مهم‌ترین آنها که انتظار می‌رفت در یک سال آینده در سینمای ایران نمود عینی و تام و تمام بیابد، شفافیت در مسیرها و روندهای تصمیم‌گیری و صدور مجوزها و اعطای امتیازات در سینمای ایران باشد اما این اتفاق با گذشت بیش از سیزده ماه هنوز تحقق نیافته و به یکی از وعده‌های محقق نشده و مطالبات تبدیل شده است؛ مطالبه‌ای که اگر تحقق یابد، بخش وسیعی از چالش‌های حرفه‌ای سینمای ایران رفع می‌شود.